Pencereyi açıp temiz havayı solumak gibisin..

Pencereyi açıp , temiz havayı solumak gibisin.. Blog ; sen nefes aldığım nadir yerlerdensin..

Özlemişim, hem de çok.. Blog olmadan ne kadar zormuş hayat.. Digiturk ne kadar nefret edilesi olmuş..
Ya sahi; ne kadar alışmışım, haberim yokmuş..
Anlatacak sıradan günlerin ,sıradan olaylarının , sıradan kahramanlarını sildim blogsuz geçen günlerde..
Geriye bakıp hatırlamak ve anlamak istemiyorum gereksizleri.. Onlar zaten yarı kalıcı ortamların zorunlu + maskeli sakinleri..
Bir tek; içimde bastırılmaz bir tatil direnişi var.. 4 günlük kaçamak işe yaramadı, aksine daha fazla gidiş planlarını tetikledi.. Tabi bir de kaçış yollarımı..
İsyanlarda bu ara hayat..  Hele ki kalbimi kıranlara karşı.. Bütün duvarlarımı ördüm geri, bana o duvarların yıkılışının gereksizliği nasılsa kanıtlandı..

Geriye kalansa; birçok atasözünün doğruluğunun onayı, sıfır pişmanlık ve iyi ki yapmışım yorumları..

Zaten geri kalanın beklenemezdi farklı olması..