Çok Özledim..

Üniversite yıllarımı, dertsiz tasasız günlerimi, vapur sefalarını, taksim kaçamaklarını, bilardo oynamayı, güneşin tüm gün tadını çıkarmayı çok özledim..

Vakit öldürmeyi, sabahlara kadar kitap okuyabilmeyi, istediğim saatte kalkmayı, anlık kararlarla günümü şekillendirmeyi, istediğimi istediğim anda yapabilme özgürlüğümü, ders kırmayı, dostlarla uzun uzadıya muhabbeti, zaman sınırı olmamasını.. çok özledim..

Her günü tatil ilan etmeyi, sorumluluk taşımamayı, saatlerce sohbet etmeyi, eh hadi artık eve gidelim demeyi, yarın ne yapsak acaba sorusuna 50 tane cevap bulup, sonra alternatifleri günlere yaymayı, üniversite bahçesinde çimlere uzanmayı, vapura son dakika yetişmeyi... çok özledim..

Üniversite arkadaşlarımlaydım bugün... Her ay buluşuruz, mezun olduğumuz günden bu yana geçen zamana inat, her buluşmamızda daha da kenetleniriz birbirimize.. 6 sene oldu mezun olalı, zaman su gibi akıp geçmiş, anlamamışız bile..

Gerçek dostluk bizimkisi, iyi günde kötü günde.. Hep anlatacak birşeyler bulan 5 çocuğuz hala.. Hayat bizi farklı alanlara sürüklese de...

Bugün düşündüm de, hiç değişmemişiz birbirimize karşı.. İyi ki varlar dedim içimden... İyi ki büyümemişiz dedim bir de..

Büyüsek hayat daha zor olurdu, bu kadar eğlenemez, buluşmalarımız için bu kadar heyecanlanamazdık..

Buluşma maillerimiz kısa ve net olur, görüşmek üzere mesajı ile sonlanırdı.. Oysa bizimkiler bitmek tükenmek bilmeyen maillerle dolu, hep verecek bir cevap, hep bir ekleme..

İyi ki varlar , hayatımda hep olmalılar ve biliyorum hep olacaklar.. Yılların eskitemediği dostlar onlar..