3 Nisan 2011 Pazar

Olduğum yerde;




















Olduğum yerde;
Benim adıma karar verenler var.. Olmasınlar..
Benim adıma karar verip; yargılara varanlar var.. Varmasınlar..
Üzerime suçu atıp, vicdan rahatlatanlar var.. Rahatlatmasınlar..
Biraz cesaret ve kendine güven ile durup baksınlar; kendi paylarına düşenleri alsınlar.. Ya da yapamazlarsa; arkalarına bakmadan kaçsınlar.. Çok bildiklerini zannedenler artık burada ikamet etmiyor, yasaklılar..

Sevdiğim İstanbul; iki gündür haftasonumu taçlandıran, sıkıntıları silip götüren yağmurla, aklımı başıma getirmekle meşgul.. Haftanın koşturmacasını, yorgunluğunu silip götürüyor.. Hüznü siliyor, ruhu temizliyor.. Beni bir cumartesi akşamı aile yemeğinde kendime getiriyor, içmeden dert inmez yarıya cümlesini onlarla herşey güzel, iyi ki varlar a çeviriyor, kıymet bilinmesi gerekenleri gösteriyor, gerisini boşver diyor..

Geçen yıl Nisan iyi başlayıp, sonrasında hayatımı altüst etmişti.. Bu yıl ise, kötü başladı, umarım sonrasını iyi getirir.. Getirmezse de; umrumda değil.. Nisan ayı zaten hiç sevilmemiştir..


 

4 yorum:

  1. o bizim adımıza karar vermeye çalışanlarrr, yargılayıp suç atanlarr...
    aslında onlara acımak lazım, kimbilir ne kadar mutsuzlar ...

    YanıtlaSil
  2. Sevgili Salomé;

    Mutsuzluklarını yansıtmaları yetmezmiş gibi, kendi pencerelerinden yorumlamaları, adına karar vermeleri bazen o kadar acımasız ki; onlara acımak bile zor..
    Bu denli acımasız yargılarıyla yaralayanlara acıyabilen olmuş mu hiç.. Ben o kadar yüce gönüllü olabilir miyim bir gün??
    Bilemedim..

    YanıtlaSil

Yine...

Yine yazamayalı cok olmus, kelimelerimi icimde saklamaya başladıgımdan beri, blog bombos... Hayat devam ediyor. Bunca zamandan sonra; öz...