Zor günlerden kalan teşekkür

Mayıs ayının unutulması gereken zor günleri, umuyorum ki ayın bitmesi ile geride kalacak..
Bir önceki yazımı hastane odasında yazmıştım, babam uyurken..  Çok şükür geçti, umuyorum ve dua ediyorum ki bu son oldu..

Hafta hastanede beyazlar arasında, korkuyla, dualarla, dostlarla, ziyaretleri ve telefonları ile , moral bularak ve bir yandan kıymetlime / canımdan çok sevdiğime moral vererek geçerken.. Ben bu zor günlerde bir kez daha tanıştım/ yeniden tanıdım çok değer verdiğim saygı duyduğum biri ile.. Çok ama çok sevdiğim bir dostumun/ iyi ki var dediğimin eşi o, o kadar içten, o kadar samimi, o kadar anlayan biri ki..

Tanıyanlar , birlikte çalışma fırsatı bulanlar hep söylerdi, hepsi de o çok başkadır derdi zaten..
Gerçekten çok başka biri ..
Hatırlanmak istenmeyen anların arasında o kadar hatırlanması gereken bir destek ki..

Tüm dostlarıma ayrı ayrı teşekkür ettim ilgileri, yanımda oldukları için.. İyi ki varlar dedim..

Ama bir yandan bu vesile ile bu zor günlerde desteği ile daha yakından tanıma fırsatı bulduğum dosta burada teşekkür etmek istedim, çok ama çok teşekkür ederim, içtenliği, pozitif enerjisi , duaları, mesajları.. herşey ama herşey için..
Beni kendime getiren mesajları belki de herşeyi, hastane odasındaki havayı bile değiştirdi..

Kendimi çok şanslı hissettiğim bir dönemdeyim yine, şanslıyım ki onları tanıdım, şanslıyım ki onlarla atlattım..

Teşekkür ederim, sayenizde kötü günlerin nasıl atlatıldığını, dostların kıymetini, sağlığın önemini, bir mesajın herşeyi değiştirebildiğini, aile olmanın gücünü, gülümsemenin değerini bir kez daha anladım..