Alt üst.

Nisandan bu yana, hersey alt üst.

Ev, iş, dostlar, arkadaşlar, planlar, hayaller, gerçekler...

Herşey.

Neyin nerede olduğunu bilmediğim, bazen de bakmadıgım bir durum.

Bir insanın eksikliği bu kadar mı cok seyi değiştirir?
Yasamayan bilmiyor ama evet, degistirir.

Tökezliyorum. İleri bakıp adım atayım diyorum, bambaşka bir yerde tekrar ayagım takılıyor.

Yürümeyi ögrenmek gibi alısmak.

Öyle hemen olmuyor.

Her an elime telefonu alıp birşey sormak istiyorum. Su söyle oldu ne yapayım diyemiyorum, sen olsaydın ne yapardın soramıyorum.

-Muş gibi yapmak bir cozum mesela. O varmıs gibi yapıyorum.

Büyüyorum, özlüyorum, düşüyorum, kalkıyorum.

Nisandan bu yana herşey alt üst.

Dğişmeyen tek şey, ben hala içime konuşuyorum...