Bu aralar

Her zamankinden daha çok özlemeye başladım.

Daha çok düşünüyor, daha çok ona ihtiyaç duyuyorum.

Hayalleri değişiyor insanın bir anda, neydi mutluluk tekrar sorgulatıyor.

Bir de en büyük korkunla yüzleştiğinde daha korkusuz değil, sadece daha umursamaz olunuyor.

Geleceğin ne getireceğine dair merakın yokolup gidiyor, güne bakıyorsun.

Saat dediğin şey, buluşma vakti ise bir anlam ifade ediyor, Gözün yine aynı görüyor ama önünde sis perdesi varmışçasına bir hisle... Ya sen dikkatli bakmıyor, ya da bazen dikkatli bakmak istemiyorsun.

Günün telaşında koşturan insanlar arasında metroya binerken omzuna çarpan insanların sayısı hiçbirşey ifade etmiyor. Dönüp bakmıyorsun bile.

Eskiden seyahatleri çok severken, şimdi yeni bir yer görmek heyecan vermiyor.

Hayat askıda bu aralar.

Nefes alıp veriyoruz ama, başımızı gökyüzüne kaldırmıyoruz henüz...