O kadar beklenmedik bir andı ki.. Cuma günü öğleden sonra telaşı, yapılacaklar listesinin yarısında, tam onu mu halletsem, öbürüne mi baksam derken, telefon geldi..
10 yaşındaki küçük arkadaşım, teşekkür etmek için aramış, üstelik gönderdiğim Küçük Prens' i okumaya da başlamış.. Bir telefon bu kadar mı mutlu edebilir, sıcacık bir teşekkür bu kadar mı kıymetlidir..
Hayallerini 'küçük bir kitaplığım olsun, bir de; büyüyünce doktor olmak istiyorum' diyerek cevaplayan büyümüş de küçülmüş bir kız çocuğu o ..
'Başka ne kitap istersin?' sorusuna, önce kitaplarımı okuyayım diye cevap verecek kadar olgun..
Hayat sahip olduklarımızı paylaştıkça güzel, birilerini mutlu etmeyi düşünebildiğimizde kıymetli..
Ve ben; 30 a yakın çocuğu mutlu edecek bir süprizde; kısa sürede bir sürü destek veren dosta, arkadaşa sahip olduğu için kendini şanslı hissedenim sadece..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Yine...
Yine yazamayalı cok olmus, kelimelerimi icimde saklamaya başladıgımdan beri, blog bombos... Hayat devam ediyor. Bunca zamandan sonra; öz...
-
Üniversite yıllarımı, dertsiz tasasız günlerimi, vapur sefalarını, taksim kaçamaklarını, bilardo oynamayı, güneşin tüm gün tadını çıkarmayı ...
-
Esyalara yukledigim anlam ve anilari silmeyi ogrendim son gunlerde.. O kadar iyi geldi ki.. Esyalara bagli anilari sildiginde ozgur oluy...
-
Ne çok boş konuşan insan var, bilmeden yorum yapan.. Aynı soruyu 4 kere soran.. Kendi kendine konuşan, dinlenmediğinin farkında olmayan.. La...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder