Nasıl..

Nasıl geçmiş bunca vakit, nasıl anlamamışım..

Dönüp baktığımda yaşanan bir sürü an, hüzün dolu bazen, çoğu zaman mutlu, her zaman umutlu, kahkaha dolu..

Nasıl geçmiş bunca vakit, ben bir yılı daha devirmişim..

Bir önceki yaşımı ve yaşadıklarımı, bir önceki kadar çok sevmişim..

Her geçen gün daha da sıkı bağlanmışım hayata, bir önceki günden daha derin nefes almışım, bir sonraki gün uyandığımda..

Her gün aynı gibi gelmiş bazen, ama her günüm farklıymış, kendine hasmış, çok özelmiş aslında..

Her sorana 22 demişim, dostlarla sohbet ederken nasıl da 10 yıl öncesinden bahsetmişim..

Özlediklerim hep aynı özenle kalmış, hep dönmek istemişim.

Vapur sefalarımızın yerini hiçbir şey tutmaz demişim, bir yandan iş çıkışı buluşmalarımızın vazgeçilmezliğini ilan etmişim..

Hepsini çok sevdiğimden belki de, her gittiğim yerde yanımda olsun anılar demişim..

Ben bir yaş daha büyüdüm, içimdeki çocuk bana inat büyümemeye yeminli..

Tek isteğimse geleceğin bu günümü aratmaması ve onun bu yemininden vazgeçmemesi..

Huzur kocaman bir gülümsemedir, aniden gelir kapınızı çalar..

Süprizlerle dolu iki günün ardından;

                                                                   'Onlar benim şansım, iyi ki varlar..'