Haftasonu keyifle yazlıkta geçti, İstanbuldan uzaklaşmak iyi geldi.. Hiç bitmesin istedim..
Paulo Coelho 'Brida' ile geçen haftasonunda akılda kalan cümle
'Sana bakmanın şerefine..' *Casablanca
Kim Ruh-eşini, bu cümle ile bir başkasına uğurlayabilir ki?? Uzun uzadıya düşündürdü; kimbilir, belki, bir gün, (sanmam ama) ben de / olabilir mi..Hmm ,Bilemedim..
Yaşamadan varsayımlar üzerine yorum yapmanın anlamı yok ama; ben aynısını yapmaya sanırım cesaret edemezdim..
Kitaptan başımı kaldırdığımda ise; havanın, haftasonunun, huzurun, şükretmenin, düşünmemenin, uzakta olmanın, dinlenmenin, uykunun, dinlemenin, uzun kahvaltıların, kahve sohbetlerinin, ailenin, şımartılmanın, sevilmenin, sevmenin, keyfini çıkardım durdum..
Bir de dip not: *Aynı basamağa tekrar takıldım, bu son demenin sonrasında her defasında tekrar takıldığım için; bu son demekten vazgeçtim.. (Basamağı kabullendim..)
* Unutmadan; Risk Aldım.. + büyük konuşmaktan vazgeçtim = sonucunu zaman gösterecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder