Hoşçakal

Ben hiç 'Hoşçakal' demedim..
Diyemedim bir türlü, kelimelerimde yok benim..

Veda ve hüzün yüklü geldi hep, veda ve hüzünle gitti belki de..
Bir çırpıda, bir nefeste..

Ben hiç Hoşçakal diyemedim,
Gidersin dönmezsin diye belki, belki de ben bir daha dönemem diye..

Hoşça kalmanı istemediğimden değil, hoşçakal a yüklediğim anlamdandı nedenim, bilirim...

Oysa ne kadar mana yüklü bir kelime, barınamadı benimle, içinde veda saklı zannettiğimden belki de..

Ben onun yerine Hoşgeldini sevdim, anlamını, içinde barındırdığı hafif esintiyi, yüze yerleşen gülümsemeyi...

Hep hoş gel istedim belki, ya da her dediğimde hoş haberler getirmesini..

Hoşgeldin bahar, sen de diğerleri gibi, hep burada & hep benimle ol, tüm sevdiklerim gibi..