Itiraf

Yazmayayim diyorum, anlatmayayim...

Sonra diyorum ki yazmazsam kime anlatacagim?

Kimseye anlatamiyorum ki?

Yurtdisindayim.

Bu, o gittikten sonraki ilk yurtdisi seyahatim.

Elimde telefon, surekli mesaj atmak isteyip, gercekle yuzlesiyorum...

Ben onsuz bir yere seyahat ettigimde, yeni bir yer gorup deneyimleyince ilk ona mesaj atar, sabah uyaninca aksam yatarken, gun icinde kosturmacada onu arar, sorardim. Sesini duyunca kendimi guvende hisseder, haberleri ondan alir, ne yaptim nasilim ona anlatirdim.

Simdi...

Simdisi yok.

Zaten yapacak bisey yok.

Dun sevdigim bir arkadasim, soylemem birsey degistirir mi bilmem ama, cok guclu durdun, duruyorsun, takdir ettim dedi.

Bana sorarsan, onun kizi oldugum icin, yetistirdigi gibi davrandim, bilerek veya planli degildi...

Takdir ettim demesine gelince...

Eger O benle gurur duyuyor, bir sekilde gorebiliyorsa ne mutlu... 

Soyleyecek soz cok ama benim anlatabilme sansim yok... 

Beni o, ben anlatmadan anlardi, simdi anlatmaya baslamak, nasil anlatilir hatirlamak cok zor...